ครั้งหนึ่งมีนาคตัวหนึ่งอึดระอา เกลียดกําเนิดนาคซึ่งนาคนั้นได้มีความดําริว่า “ด้วยวิธีอะไรหนอ เราจึงจะพ้นจากกําเนิดนาค และกลับได้อัตภาพเป็นมนุษย์เร็วพลัน ครั้นแล้วดําริต่อไปว่า “พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรเหล่าผู้แลประพฤติธรรม ประพฤติสงบ ประพฤติพรหมจรรย์กล่าวแต่คําสัตย์มีศีล มีกัลยาณธรรมจะพึงบวชใน หากเรานักพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตร ด้วยวิธีเช่นนี้เราก็จะพ้นและกลับได้อัตภาพเป็นกําเนิด นาค มนุษย์เร็วพลัน ครั้นแล้วนาคนั้นจึงแปลงกายเป็นชายหนุ่มไปแล้วเข้าหาภิกษุทั้งหลายเข้าขอ บรรพชาภิกษุทั้งหลายจึงให้เขาบรรพชาอุปสมบท สมัยต่อมา พระนาคนั้นอาศัยอยู่ในวิหารสุดเขตกับ ภิกษุรูปหนึ่ง ครั้นปัจจุสมัยแห่งราตรีภิกษุรูปนั้นออกไปเดินจงกรมอยู่ในที่แจ้งตื่นนอนแล้ว ครั้นภิกษุ รูปนั้นออกไปแล้ว พญานาคนั้นก็วางใจ หันหลังไปเห็นเต็มไปด้วยงูขดยื่นออกไปทางหน้าต่าง ครั้น ภิกษุรูปนั้นผลักบานประตูด้วยเข้าไปในวิหารจักได้เห็นวิหารทั้งหลังเต็มไปด้วยงูเห็นขดยื่นออกไปทาง หน้าต่าง ก็ตกใจ จึงรู้เอะอะขึ้น ภิกษุทั้งหลายพากันวิ่งเข้าไปแล้วได้ถามภิกษุรูปนั้นว่า อาวุโส เอะอะ ไปทําไม ภิกษุรูปนั้นบอกว่า อาวุโสทั้งหลาย วิหารนี้ทั้งหลังเต็มไปด้วยงูขนดยื่นออกไปทางหน้าต่าง ขณะนั้น พระนาคนั้น ได้ตื่นขึ้นเพราะเสียงนั้น แล้วนั่งอยู่บนอาสนะของตน ภิกษุได้ถามว่าท่านเป็น ใคร พญานาคจึงบอกความจริงแก่ภิกษุทั้งภิกษุทั้งหลายเหล่านั้นจึงกราบทูลเรื่องนี้แด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค๗ รับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์เหตุเป็นเค้ามูลแรกเกิดนั้น แล้วได้ทรงประทานพระพุทธ โอวาทนี้แก่นาคนั้นว่า พวกเจ้าเป็นนาคมีความไม่งอกงามในธรรมวินัยนี้เป็นธรรมดา จึงให้นาคไป รักษาอุโบสถในวันที่ ๑๔, ๑๕ และที่ ๘ แห่งปักษ์นั้น ด้วยวิธีนี้นาคจึงจะพ้นจากกําเนิดนาค และจะ กลับได้อัตภาพเป็นมนุษย์เร็วพลันนาคนั้นได้ทราบว่าตนมีความไม่งอกงามในพระธรรมวินัยนี้เป็น ธรรมดาก็เสียใจหลั่งน้ําตา ส่งเสียงดังแล้วหลีกไป พระผู้มีพระภาครับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่าปรากฏ ตามสภาพของนาค มีสองประการนี้คือ เวลาเสพเมถุนธรรมกับนางนาคผู้มีชาติเสมอกัน และเวลา วางใจนอนหลับขาดสติภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งความปรากฏตามสภาพของนาค ๒ ประการนี้นาคนั้น คือ สัตว์ดิรัจฉาน ภิกษุจึงไม่พึงให้อุปสมบท ที่อุปสมบทอยู่แล้ว ต้องให้สึกเสีย